Door: Esther Hulst

We hebben een stagiaire. We hadden een aantal jaar geleden al een stagiaire die de opleiding docent muziek volgde en bij ons haar liefde voor het docentenvak terugvond. Super mooi, maar ik begeleidde haar niet, muziek is niet mijn expertise. Nu hebben we een stagiaire van de opleiding theaterdocent. Dat is wel mijn expertise.

Al langer borrelt er bij mij de wens om mijn ervaringen te delen met anderen: met theaterdocenten, met acteurs en vooral met studenten van deze theateropleidingen. Omdat ik graag wil vertellen dat er zoveel meer manieren zijn om werkzaam te zijn als acteur of docent dan alleen bij het grote toneel of op een middelbare school. Ook zou ik graag willen vertellen dat je niet op een houtje hoeft te bijten als je een creatief vak geeft, maar dat je er gewoon geld mee kunt verdienen en dat ook mag. Dat het artistieke en het zakelijke hand in hand kunnen gaan. Ik kan nog wel even doorgaan, maar de tijd ontbreekt nog om hier echt werk van te maken. In de toekomst, wie weet? Voor nu begin ik klein: met één stagiaire.

Nou vroeg een vriendin van de week: “Wat gaat ze dan doen? Die stagiaire?” Ik vertelde: “Van alles eigenlijk. Ze komt meelopen en meedoen. Ze gaat met mij mee naar de school waar ik elke week lesgeef. Eerst kijken en later de lessen eventueel geven. Ze gaat met Tg Zwerm mee. Ze gaat repeteren met de nieuwe acteurs en zelf spelen in een van de voorstellingen. Ze gaat met TheaterChallenge mee, eerst kijken en dan ook een workshop geven. Ze gaat mee met de brainstorm over het nieuw te maken educatief materiaal van TG Zwerm en ze gaat ook materiaal maken. En het leek haar zelf nuttig om ook nog wat productie-ervaring op te pikken.” “Zo!” antwoordde die vriendin. “Dat is veel! Wat een droomstage. Ze kan gewoon meteen alle facetten van het vak meepakken! Tof zeg.” Ik glom van trots. Zo had ik er nog helemaal niet naar gekeken. Dit is inderdaad een droomstage. Ze kan in het echt helemaal meekijken, meedoen, ondervinden hoe het is om een bedrijf in cultuureducatie te hebben zonder de risico’s. En na de stage kan ze precies kiezen wat zij interessant en leuk vindt.

Anderhalve week geleden is ze begonnen en het is een waar feest. Ze kwam vanwege het OV te laat op de school waar ik lesgeef. Ze schaamde zich kapot en voelde zich opgelaten, maar ik dacht alleen maar: ach, dat kan iedereen overkomen. En Uithoorn is ook niet echt lekker bereikbaar met OV, zeker niet als haar eerste bus meteen vertraagd is en ze daarna nog met een andere trein en bus moet. Ze ging in een hoekje zitten en vroeg na de eerste les of het oké was om aan tekeningen te maken. Natuurlijk, is dat oké! Ze schreef en keek en lachte. Ze genoot zichtbaar. We bespraken de lessen en de leerlingen. En ondanks het leeftijdsverschil - zij is begin 20, ik eind 30 - ging dit alles moeiteloos. In principe zou leeftijd er niet toe moeten doen, maar toch is het fijn om te ontdekken dat er ondanks het enorme verschil in ervaring geen drempels waren om met kennis met elkaar uit te wisselen.

Ik heb zin in deze stageperiode. Niet alleen omdat ik dan kennis kan doorgeven, maar ook omdat haar aanwezigheid zorgt dat ik met vreemde ogen naar het bedrijf kijk. Daardoor ontdek ik veel kennis en kunde ook weer opnieuw. Wat ik heerlijk vind. Deze stage wordt dus niet alleen een reis van de stagiaire, maar ook van mij in het herontdekken van Op de eerste rij.