16 weken vrij?!…

Door: Esther Hulst

Het schooljaar is weer begonnen. En nog nooit had ik zo’n zin in het nieuwe jaar. Normaal weet ik wat ik kan verwachten, maar dit jaar is alles net even anders. Ik ben namelijk stiekem met z’n tweeën. In mij groeit een klein baby meisje. Kortom: ik ben zwanger!

Ik ben nu op de helft. Maar door mijn blijkbaar enorm sterke buikspieren zie je nog niet zo veel. Aan de ene kant is dat jammer! Hoe fijn zou het zijn om trots met je dikke buik rond te showen. Mij komt het echter enorm goed uit. Niet omdat ik niet trots ben. Ik ben zo trots als een pauw. Maar als actrice is een dikke zwangere buik niet altijd even handig. Zeker niet als de personages die je speelt tussen de 10 en 16 jaar oud zijn. Voorlopig zien de leerlingen (als we ze niets vertellen) nog niets. Wanneer ik wel dikker word, en dat moment gaat zeker komen, ruilen we even makkelijk van rol, waardoor ik grote verhullende kleding aan kan. Wat een luxe. En zoals elke moeder in spé ga ik netjes met zwangerschaps verlof.

Midden in het schooljaar opeens 16 weken vrij. Natuurlijk is zwangerschapsverlof wel even wat anders dan een paar weken vakantie. Maar 16 weken niet werken… Ik kan me er nog niets bij voorstellen. Gelukkig heb ik een fijne compagnon (Martijn), genoeg collegae, een super lieve man en een top software systeem die alles opvangen. Ik weet heus wel: niemand is onmisbaar. Maar toch… Sinds mijn 16e heb ik nooit meer zo lang niet gewerkt. Gelukkig heb ik nog even om aan het idee te wennen.

Kinderen hoeven helemaal niet echt te wennen. Die nemen gewoon aan dat het zo is. Of in ieder geval deden de kids in Rotterdam dat. In eerdere blogs hebben zowel Martijn als ik het daar al over gehad. Dit was de eerste les na een aantal weken vakantie. Aan het eind van de les mogen ze kiezen of ze een hand, een high five of een knuffel willen. Een klein maar stoer jongetje wilde een box. Niet één van de opties maar als ze dat willen prima. We geven elkaar een box. “Ook één voor de baby!” riep ie enthousiast terwijl ie m’n buik een knuffel geeft. Wat een liefde!

Het wordt een spannend schooljaar. Want niemand weet hoe mijn zwangerschap precies zal gaan verlopen. Niemand kan zeggen hoe ik me volgende week zal voelen, of zelfs morgen. Hoe moet ik dit aanpakken? Dacht ik, wetende dat er een (kleine) control-freak in mij huist en dan bedoel ik niet de baby… Ik moet me voorbereiden en daarna loslaten. Stukje bij beetje draag ik mijn taken over. Bij Tg Zwerm staan de actrices klaar om mijn rollen tijdens mijn verlof over te nemen. Zelfs eventueel eerder als het spelen echt te zwaar wordt. Ik hoop het niet want ik vind het alleen maar leuker worden met die kleine in mijn buik.

En wat een luxe 16 weken vrij om in alle rust aan de baby te wennen. Wetende dat Op de eerste rij gewoon doorgaat. Dat ik na die 16 weken weer in een gespreid bedje terug kan komen en om te ontdekken hoe het leven als werkende moeder zal zijn.