Door: Esther Hulst

De Meivakantie begon voor mij met een enorm leuk weekend. Het Swurm-love weekend. Het wat?…. hoor ik je denken. Het Swurm-love weekend. Een weekend weg met de acteurs van Theatergroep Zwerm. De acteurs kwamen er zelf mee tijdens de nieuwjaarsborrel afgelopen januari. Bij mij en David (mijn man en partner in crime in het bedrijf) stond zo’n weekend al langer op het verlanglijstje, maar elke keer als het ter sprake kwam was er wel een reden waardoor het niet verder kwam dan het verlanglijstje. Eigenlijk had ik het weekend al als onhaalbaar bestempeld en stiekem zelfs al helemaal van het verlanglijsten afgehaald. Tot afgelopen januari bijna alle acteurs riepen: “Dat willen we, een Zwerm-weekend.”

“Echt? Organiseer het maar! Wij laten van ons horen als de plannen wat verder gevorderd zijn,” antwoordden David en ik. Hoe cool was het dat het nu vanuit het team zelf kwam en dat zij de organisatie op zich namen? Ik glom van trots! Mijn lieve, hardwerkende team had het blijkbaar zó naar de zin, dat ze samen een weekend weg wilden en het zelf ging organiseren.

Die avond werd er meteen al een feestcommissie samengesteld, die zichzelf ‘De Swurm’ noemde in plaats van Zwerm. Er is zelfs een Swurm-logo gemaakt. Er werden door de feestcommissie afspraken gemaakt en na een paar weken kwamen de eerste resultaten naar ons toe: er moesten huisjes gehuurd worden. Iedereen wilde mee op 1 bijna bevallende hoogzwangere collega na, er moest dus een groot huis uitgezocht worden. David en ik overlegden: wat als wij de accommodatie en een BBQ zouden bekostigen? De feestcommissie was helemaal blij.

Na wat heen en weer gebel en geapp over huizen werd een mooie vakantievilla in Zeewolde gehuurd. De feestcommissie vergaderde verder en al heel rap was het weekend daar. Alle Zwermers hadden foto’s in moeten sturen, een vragenlijst beantwoord en hun favo ontbijt doorgegeven. De dochter bracht ik naar oma, het Swurm-weekend kon beginnen.

De feestcommissie heeft zichzelf overtroffen. Zo waren er 3 verschillende quizzen, waarvoor vragen, plaatjes en teksten gemaakt zijn. Er was er zelfs één in de vorm van een soort escaperoom-meets-wie-is-de-mol-meets-geocashmeets-hunted. Ik leg het even kort uit. Met een app op onze telefoon gingen we in twee teams in Zeewolde op pad. Daar waren allemaal punten “uitgezet”. Als je daar langs liep kreeg je een melding op de app. Dan moest je een vraag beantwoorden of een opdracht uitvoeren. En dat allemaal met als thema de voorstellingen van Tg Zwerm. De gekste scenes hebben we opgenomen, de raarste foto’s gemaakt en de vreemdste vragen beantwoord. Met als grand finale: het extractie-punt. Wat een tijd en moeite zat er in elke activiteit…

Het was een top weekend! (Bijna) alle acteurs van Zwerm zijn langs geweest, sommige een nacht, een dag of gewoon het hele weekend. We hebben verschillende quizzen gedaan, gepersonaliseerde t-shirts gekregen, in bomen geklommen, 3 avonden gedanst, heerlijk gegeten en gedronken en vooral heel hard en veel gelachen.

Het bomen klimmen in het fun forrest was niet mijn finest moment. Ik vond het in het begin dood eng. We deden een uur over het eerste parcours. Ik voelde me daar schuldig over, maar de andere Zwermers die met mij mee “klommen” hebben zich scheel gelachen om mijn angst. De lieverds. Die angst had ik na dat eerste parcours wel wat beter onder de knie en het tweede parcours vond ik ronduit leuk. Angst overwonnen zou ik zeggen.

Ik kan nog uren doorpraten over dit top weekend. Maar what happened in Zeewolde stays in Zeewolde. (Eigenlijk wordt de blog dan ook gewoon te lang) We hebben allemaal zo genoten, dat er volgend jaar weer een Swurm-weekend georganiseerd gaat worden. Ik glim nog steeds van trots op het team dat dit geweldige weekend organiseerde en dat het zo soepel verliep. Geen onvertogen woord in 4 dagen met 12 collega’s in één huis. Bijzonder toch? In het verleden was ik nog wel eens onzeker over het managen van het team. Hoe doe je dat nou goed? Dat je de kwaliteit goed houdt, maar niet micromanaget… Ik vond het soms lastig, maar dit weekend bewijst wel dat we op de goede weg zitten. Dat het hele team zoveel moeite doet om erbij te zijn… En dat iedereen zich zo op z’n gemak voelt…. Te gek toch?