Door: Esther Hulst

Onze dochter gaat naar groep 3. Na de zomer is ze kleuter af en ik dus kleuterklassenmoeder af. Ik schrijf naar groep 3, maar op de Vrije School ga je van de kleuterklas naar de eerste klas, heel ouderwets zou je kunnen zeggen. Na 2,5 jaar kleuterklas gaat ze nu door naar de eerste klas.

Waar we in de kleuterklas elke ochtend mee de klas in gaan en samen met de juf, meester, andere kinderen en ouders liedjes zingen, leveren we haar na de zomer gewoon af op het schoolplein. Ik hoor de niet Vrije School-ouders denken: zingen in de klas? WTF?! Dat dacht ik ook toen we 2,5 jaar geleden voor het eerst in de klas stonden. Maar ik ga het zo enorm missen. De juf en de meester weten ook mij en bijna alle andere ouders in hun rustige energie mee te krijgen om zo de dag op een ontspannen manier te beginnen. Dat moet ik na 2,5 jaar nu zelf doen.

Naast de rituelen ga ik ook de juf en sinds dit jaar de meester missen. Wat heeft onze dochter het getroffen met deze geweldige kleuterjuf en -meester. Wat heeft ze veel geleerd en niet alleen zij, maar ook ik. De juf kan als geen ander zonder woorden een kind corrigeren. Met geweldige kalmte kan ze de drukste kleuters tot rust krijgen, meestal zonder er een woord aan vuil te maken. Met een blik, een kalmerende hand op een knie, een lieve glimlach of een vriendelijk knikje. En nee, de juf en meester zijn niet alleen lief en rustig, ze zijn ook streng en duidelijk waar nodig. Maar altijd met een open blik naar de leerlingen en elke leerling krijgt een tweede, derde, zelfs een honderdste kans. De juf blijft altijd de goede kanten van de kinderen zien en ziet altijd de groei, de ontwikkeling.

Natuurlijk staat er zometeen in de eerste klas ook weer een capabele, behulpzame, zorgzame leerkracht klaar om onze dochter te leren schrijven, lezen, rekenen en nog veel meer. En onze dochter is er ook helemaal aan toe. Ze heeft zin in alle rituelen die bij het afscheid nemen van de kleuterklas horen op de Vrije School: het gouden kronenfeest. En dat is niet alleen voor de kinderen fijn, zo’n overgangsritueel. Ook voor ouders zoals ik is het fijn dat er een ritueel is waarmee ook ik afscheid neem van de kleutertijd en van het kleuterklassenouderschap. Afscheid neem van dat ietwat verlegen 4-jarige meisje op de eerste schooldag. Om de eerste klasser die ze nu bijna is omarmen. Want wat is ze gegroeid: ze heeft veel vrienden en vriendinnen, bijna elke week een partijtje, zingt uit volle borst mee, de nieuwe meester spiekt zelf bij haar als hij het even niet meer weet, kent de rituelen in de klas, legt graag aan de nieuwe kindjes uit wat er van ze verwacht wordt, werkt keihard aan alle oudste kleuterwerkjes, heeft zo enorm veel en fijn gespeeld met alle klasgenoten, begint te schrijven en rekenen en is ook letterlijk enorm gegroeid. Ze is bijna een echte eerste klasser. Ik moet nog even wennen… Gelukkig wordt het vanzelf zomer en begint het nieuwe schooljaar daar ook vanzelf.