Door: Esther Hulst

Dit schooljaar gingen er niet één, niet twee, maar drie voorstellingen in première. Nooit eerder deden we dit. Het is namelijk berenveel werk en eigenlijk bijna onmogelijk. Maar vooral enorm leuk! Daarom deden we het toch…

Natuurlijk maakten we een voorstelling voor de Kinderboekenweek: Help, ik ben de baas. Die speelden we 68 keer! 58 voorstellingen tijdens de Kinderboekenmaand—want in de 10 dagen die de Kinderboekenweek duurt, redden we dat natuurlijk nooit—en nog 10 voorstellingen in januari. Wat een geweldig was dat!

Om nieuwe voorstellingen te verzinnen, heb je niet alleen tijd nodig, maar vooral ook inspiratie. Van een maatschappelijk thema een leuke, theatrale, actuele en educatieve voorstelling maken, is namelijk nog niet zo makkelijk. Eind november 2022 kwam ChatGPT op de markt: het begin van AI voor de consument. AI bestond al veel langer, maar dit was de eerste generatieve AI voor de gewone mens.

Wat een reuring gaf en geeft dit! Scholen verboden het gebruik ervan, en de vrees voor alles wat AI zou kunnen veroorzaken, werd breed uitgemeten in de media. Wij als theatergroep kregen steeds vaker de vraag of we ook iets met AI gingen doen. Dit gebeurde meestal naar aanleiding van het spelen van iSocial, onze voorstelling over social media en internet. Een zaadje was geplant. Want wat een goed onderwerp voor een educatieve voorstelling van ons!

We brainstormden met alle acteurs van Theatergroep Zwerm. Wat een mooie ideeën kwamen daaruit! En hoorde bij AI ook niet het onderwerp nepnieuws? Nepnieuws veroorzaakt door AI. En ook nepnieuws zonder AI is op zichzelf al een enorm gevaar. Want wat als je nep niet meer van echt kunt onderscheiden? David (regisseur, medeschrijver, theatermaker en mijn man) en ik brainstormden erop los. We verzonnen wel acht versies van het verhaal om uiteindelijk terug te komen bij ons eerste idee. Grappig hoe dat soort dingen werken. Tijdens een van die brainstormsessies namen we ook een, voor mij, vrij groot besluit: ik zou niet meespelen. Voor het eerst in de geschiedenis van Tg Zwerm zou er een voorstelling voor het primair onderwijs gemaakt worden waarin ik niet speelde.

Mijn hart huilde een beetje. Nieuwe voorstellingen maken vind ik het leukste wat er is. Maar het moest. Een bedrijf runnen en zelf voorstellingen spelen heeft zo zijn limiet. Gelukkig hebben we bij Tg Zwerm fantastische acteurs die het misschien wel beter doen dan ik. Dus mijn hart huilde maar heel even. Na het schrijven kon ik achteroverleunen. Robbie, Fee en Judith waren aan zet. En wat was dat heerlijk! Na de eerste lezing pasten David en ik het script hier en daar nog wat aan. Na een korte, intensieve repetitietijd—waar ik niet alles van heb gezien, want ik was Op de eerste rij aan het runnen—was de eerste try-out daar.

Vol verwachting verzamelden de andere Zwerm-acteurs en ik ons in het repetitielokaal. Vier zenuwachtige gezichten—de drie acteurs en de regisseur—keken ons aan. Ze vonden het toch allemaal wel een beetje spannend… Maar dat was nergens voor nodig. Fee, Robbie en Judith hadden samen met David van het script, dat ik (mede) had geschreven, een waar feest gemaakt. Met drie geweldig grappige, leuke, lieve, ronde personages, theatrale vondsten en helemaal passend in de stijl van Tg Zwerm. Ook de andere acteurs waren onder de indruk. Het team was zo goed op elkaar ingespeeld dat het leek alsof ze de voorstelling al jaren speelden, terwijl dit de eerste keer was dat ze hem helemaal in één keer speelden. Zo tof!

Na de kerstvakantie was daar de echte première. Of echte première… Geen rode lopers, mooie jurken en champagne. Ze speelden hun eerste voorstelling gewoon in de klas van een basisschool in Hoofddorp. En ook dat deden ze fantastisch. Robbie’s personage Mick wil musicalster worden, Luna is nieuw en verzint allerlei leugentjes om bestwil, en Hanna is influencer en faket het ene tropische uitje na het andere. De drie personages richten de LuMiHa-club op, doen dansjes en komen natuurlijk in de problemen. Je kunt zelf wel bedenken wat voor grappige, theatrale fratsen dit oplevert. Dat dit in het repetitielokaal werkte, wisten we al. Maar dat dit ook in de klas helemaal klopte, was een fijne ontdekking.

De leerlingen lachten op de goede momenten, leefden met de personages mee en waren mega betrokken. Ook de nabespreking nailden de acteurs. De kinderen raakten niet uitgepraat en waren bij alle stellingen betrokken. Zowel de leerkrachten als twee dames van het cultuurpunt gingen ervan uit dat de acteurs deze voorstelling al meerdere keren hadden gespeeld, omdat deze stond als een huis en ze zo goed op elkaar ingespeeld waren. Terwijl hij gloednieuw was! Kortom, deze “première” was geslaagd.

Wil jij meer weten over de voorstelling AI, ai, ai? Neem dan contact met ons op via mail of telefoon. Of maak een belafspraak op een moment dat ons beiden uitkomt. Dan bespreken we je wensen en de mogelijkheden. Tot in het klaslokaal!