Af en toe vraag ik mezelf af

Door: Tim Schuitvlot

Af en toe vraag ik mezelf af: Doet het er allemaal wel toe? Theater. Voor mijzelf natuurlijk wel, maar ik bedoel voor de rest van de wereld. Heeft het wel zin? Voegt het iets toe? Of is het inderdaad alleen maar een linkse hobby die de maatschappij een hoop geld kost?

Gister was op de theaterschool waar ik werk de laatste les van dit schooljaar. Die laatste lesdag gaat vaak gepaard met veel emotie. Voor een aantal leerlingen stopt hier niet alleen het seizoen, maar ook hun tijd op de theaterschool. Ze worden langzaam volwassen en ze moeten gaan studeren, op kamers, werken of reizen. En dan is er geen tijd meer om theaterles te volgen. Ze sluiten een hoofdstuk af. En voor de meeste is dat een flink hoofdstuk. Velen zijn als achtjarige binnen komen lopen en wandelen nu als achttienjarige weer naar buiten. Meer dan de helft van hun leven zijn ze verbonden geweest met de school. Ze zijn hier opgegroeid, hebben zichzelf leren kennen en er zijn vriendschappen ontstaan die de rest van hun leven zullen blijven.

Zo’n laatste dag eindigen we gezamenlijk. Met een praatje. Dat we trots op ze zijn en dat ze altijd welkom blijven. En we vragen de leerlingen die afscheid nemen wat ze zelf meenemen van hun tijd hier. Natuurlijk vertellen ze dat ze hebben leren dansen, spelen en zingen, en dat ze het leuk hebben gehad. Maar wat ze allemaal het meest hebben geleerd is om zichzelf te zijn. Voor de meeste is de school een tweede thuis geweest. Ze hebben er gelachen, gehuild, boos geweest, zijn er voor het eerst verliefd geworden en hebben het voor het eerst weer uitgemaakt. Er zijn angsten overwonnen en talenten ontdekt. Ze verlaten de school als zelfverzekerde, fantasievolle, enthousiaste jongvolwassenen. Klaar voor de grote boze buitenwereld. Klaar voor de studie, de kamers, het werk of het reizen. En dat allemaal door theater.

Dus nee.

Theater is geen geldverslindende linkse hobby. En het voegt zeker wat toe. Niet alleen voor mij, maar ook voor de rest van de wereld.