Door: Anouk Briefjes

Eindelijk mochten we weer live lesgeven bij ‘Op de eerste rij’. Wat een feestje. Het was een behoorlijk stuk rijden naar het noorden van Friesland. Gelukkig kon ik carpoolen met collega Ben en dat was natuurlijk hartstikke gezellig.

Maar dan sta je ineens weer voor een klas na een lange tijd. En toen dacht ik in split second: ‘kan ik het nog, waar moet ik ook alweer allemaal aan denken. Hoeveel tijd heb ik? En welke drama spelletjes zijn het leukst om nu te doen?’ En dan merk ik dat ik toch al twintig jaar lesgeef en dat je dat niet zo één, twee, drie verleerd bent.

Voor deze TheaterChallenge (bij een TheaterChallenge maak je in één dag op school een voorstelling) had ik groep vier en groep acht. Ik ben zelf altijd iets beter met wat oudere kinderen, dus om te starten met groep vier was spannend. Maar meteen in de eerste minuut was er al een discussie bij de leerlingen wie naast de nieuwe juf mocht zitten, dus dat zat wel goed. De leerlingen hadden me heel veel te vertellen. Ik doe altijd een associatieoefening. Vinden alle leerlingen altijd leuk, want je mag associëren en alles wat je zegt is goed. Hier mee activeer je de hersenen om creatief te gaan denken, nou en dat deden ze heel erg goed.

Op naar groep acht. Dat was wel een overgang van achtjarigen naar twaalf jarigen, waarvan zeker de helft al in de puberteit zat. Hier werd geen discussie gevoerd wie naast de nieuwe juf mocht zitten, maar er werd vooral geobserveerd, zoals pubers dat altijd doen, zo van wie is die dame. Dat vind ik altijd leuk aan pubers, heerlijk eerlijk. Enthousiast deden ze mee en ondertussen waren er onderlinge ruzietjes en heel veel giecheluitbarstingen, zowel bij de jongens als bij de meisjes. Zoals dat hoort in groep acht.

Terug naar groep vier. Ik kon vrij snel hun zelfverzonnen stukjes aan elkaar koppelen. Bloedserieus werd er gerepeteerd. En oh ja één kind ging eerder weg en ze wilden dat de juf van de klas de rol overnam. En dat deed de juf natuurlijk, wat ik superlief vond.

En toen was het alweer pauze. Heerlijke broodjes waren er voor ons gehaald en uiteraard een sûkerbôle, we waren niet voor niets in Friesland. Tijdens de pauze namen we als docenten de volgorde door en bespraken we de workshops. Ik heb zo gelachen met mijn collega’s, heerlijk dat ouwehoeren, dingen bedenken en ondertussen ook serieus een voorstelling in elkaar zetten. En ondanks het feit dat wij elkaar niet lang hadden gezien, leek het alsof we gisteren nog een andere TheaterChallenge hadden gedaan.

Terug naar groep acht, daar was iemand in het pauze-uur gevallen, dus moest er geschoven worden met de rollen. Snel hun verhaal gezet qua mise-en-scène en gerepeteerd. En dat op vrijdag, op een warme dag, de concentratie was af en toe lastig om goed te houden, maar ze deden het uitstekend. De voorstelling werd op een fantastische plek opgevoerd, midden in een grasland met fruitbomen was een soort amfitheater. Daar hadden we een muziekinstallatie neergezet en voor de tribune konden de kinderen hun zelf bedachte voorstelling laten zien. Wat was dat genieten en wat heerlijk dat dit weer kan en mag.

Na de optredens kregen de kinderen ijsjes en werden ze opgehaald door de ouders. Wij pakten weer in en reden voldaan weer twee uur terug naar huis. Het was een lange dag geweest, vroeg opstaan, weer even wennen aan het live lesgeven, maar het is het dubbel en dwars waard geweest. Op naar een vol schooljaar met veel theaterworkshops, voorstellingen en weer veel lachen met collega’s!