Door: Robbie Aldjufri

Ik zit al een tijdje in een gesloten ruimte.
Er zijn wel ramen. Ik heb licht.
Eten, drinken, internet, ik heb zelfs een Queensize bed.
Alleen de deur zit dicht.

Zo nu en dan gaat de telefoon.
Een lieve warme stem vraagt of het gaat.
Ik kijk rond in de gesloten ruimte.
Eten, internet, bed.
Dus ja.
Ik zeg: “Het gaat”.
Dan hoor ik hoe de stem in stilte beaamt.

We luisteren samen naar de afwezigheid van geluid.
Onderwerpen liggen er genoeg.
Maar die zijn inmiddels oud en stoffig.
Of de rek is er wel uit.

“Hoe was je verjaardag?”
Hmm? Oh ja die was er ook.
Ik heb het gevierd met dezelfde afwezigen als vorig jaar.

“Oh, je maakt een grap”
Ja ik maak een grap.
De stilte is weer terug
Tot uiteindelijk die vraag komt:
“En met je werk?”

Ja dat is al een tijdje met verplicht verlof.
“Geld?”
Ja geld, dat is er nog.
Nog wel.
Eten, drinken, gezelschap zelfs.
Dus het gaat, zelfs na anderhalf jaar.

“Ja maar de kinderen?”
Ik denk niet dat die genoeg opleveren.
“Oh je maakt een grap”
Ja ik maak een grap

“Je snapt toch wel dat het tijd is om te kijken of het fijn zou zijn dat het misschien een plan of stap is dat…”.

Wat? Ik zit goed.
Ik ga nergens heen.
Ik heb alles wat ik nodig heb.
Internet, koffie, uitzicht.
Buren die zwaaien, katten te aaien,
thee koek vlaai en zo nu en dan een zakje chips.
Het gaat.
Al moet ik toegeven dat ik de Zweedse balletjes van de IKEA mis.

“Echt?”
Nee! Ik maak een grap.
Dat is wat ik doe. Ik maak grappen.
Voor mensen in theaterzalen.
Ik vertel verhalen op podia van hotelletjes
In cafés en restaurantjes.
“Maar-”

Wat! Wat voor een irritante vraag wil je nu weer stellen.
“De terrassen gaan weer open, daar ben ik persoonlijk echt zo blij mee.
Ik voelde me zo opgesloten, het was- “
Ik hang op en op dat moment hoor ik de deur kraken.

En nu sta ik hier. Met een deur op de kier.
Hij is nog niet open. Maar misschien kan ik er binnenkort wel tussen glippen.
Slide ik mezelf wel op een podium van een buurthuis of een kantine.

Dat weet ik niet. De deur staat nog niet ver genoeg om dat te zien.
Hij zit niet meer op slot.
Door het kiertje voel ik wat ik wel miste.
Zuurstof.