Die ene leerling

Door: Anouk Briefjes

Sinds vorig jaar train ik met een ontzettend leuk team vmbo-leerlingen voor On Stage. Een project waarbij leerlingen kennis kunnen maken met hopelijk hun toekomstige beroep. Een erg bijzondere doelgroep en voor ons trainers soms best pittig. Je hebt 50 minuten om de jongeren mee te krijgen. Je start vaak met weerstand en als je dan een band hebt opgebouwd en het heel leuk wordt met je groep, gaan ze alweer weg, want ja de bel gaat en de tijd is om. En dan begin je weer van voren af aan. Kost best wat energie. Gelukkig vinden we het leuk en zijn we dankbaar om dit te mogen doen. Want zoals ik zelf vaak al zeg tegen de leerlingen: ik vind dat ik het allerleukste beroep heb en dat gun ik jullie ook. Iets doen waar je gelukkig van wordt.

En zo was ik op een school waarbij een docent/mentor de klas een beetje voorstelde aan mij en aan een jongen vroeg “mag ik zeggen wat er is?”. Hij reageerde niet, dacht ik. Maar toen kwam de uitleg. Hij praatte niet naar aanleiding van een trauma. Hij communiceerde nog wel deels non-verbaal . Zijn beste vriend waar hij wel mee sprak was er net die dag niet. Ik hou mijn hart vast; hoe moet hij straks meedoen? Gelukkig heeft hij een leuke klas en geven zijn klasgenoten waar nodig antwoord voor hem, net zoals de docent. Ik zie hem later in de training lachen, als ik expres iets verkeerds voor doe. En hij weet wat hij later wil worden, iets in de ict, ontwikkelen van van alles en nog wat.

Einde van de les kreeg ik nog van de docent te horen dat het al heel wat was dat hij al wat non verbaal communiceerde met me. Dat doet me goed, heb ik het gelukkig veilig weten te maken voor hem. Toch kan ik het niet los laten. Ik neem contact op met de projectleider. Dat is degene die alle bedrijven warm maakt voor dit project. En vraagt dus aan die bedrijven of vmbo-leerlingen mogen meekijken bij hun bedrijf. Gelukkig weet hij wel iets, zodat deze jongen zo veilig mogelijk toch zal kunnen meekijken bij een bedrijf in het vakgebied waar hij later in wil gaan werken. Ik hoop van harte dat dit gaat lukken. Dat zouden we met zijn allen meer moeten doen, gewoon iemand onbaatzuchtig helpen, al is het maar een klein beetje.

En zo had ik vandaag zelf een superleuke stagiaire mee. Sander moet voor zijn profielwerkstuk de hele week stage lopen bij acteurs. En vandaag mocht hij met mij mee. Met Theatergroep The Dutch Factory bij een Shakespeare is hot. Drie verschillende Shakespeare voorstellingen en bijpassende educatie workshops.

‘Je gaat wel meespelen hoor’, zei ik tegen Sander. En dat deed hij met heel veel plezier. Een andere leerling wilde met hem samen een stukje schrijven, ook dat deed hij. En het uitvoeren voor de andere groep, was ook geen probleem. Ik geniet van zijn genieten. En hopelijk help ik hem zo, al is het maar een klein beetje.