Gelukkig zijn

Anouk Briefjes

Wanneer ben je nou gelukkig? Stine Jensen vertelde tijdens een interview dat een filosoof het omschreef dat je in een moment verkeert waarin je wilt blijven. Ik kan me daar wel in vinden. Je kan niet de hele tijd heel gelukkig zijn en misschien maar goed ook. Anders zou je geluk niet goed kunnen ervaren, want dan is het gewoon geworden. Misschien zelfs wel saai.

Maar wat doe je als je te lang en te vaak ongelukkig bent? Vraag je dan om hulp? Praat je erover? Dat is niet altijd makkelijk. Hangt het dan af van je omgeving of is er ergens controle te vinden bij jezelf.

Ik denk dat gedachten je zeker sturen naar een bepaald gevoel. Dat is wat je met acteren als techniek in kan zetten. Zeker als ik een positieve rol speel, kan me dat heel veel energie opleveren. Terwijl een negatieve rol me juist heel veel energie kan kosten. En ik denk dat iedereen die daar gevoelig voor is de energie voelt van een ander en dat je die energie bewust en onbewust over neemt. Als iemand heel chagrijnig een ruimte binnenkomt, kan de sfeer ineens omslaan.

Toch toen ik hierover aan het mijmeren was, dacht ik ineens aan een artikel dat ik had gelezen over verslaving. Wat volgens mij te maken heeft met gelukkig zijn. In de jaren tachtig werd er een rat in een kooi gezet waar aan beide kanten een fles water was neergezet. Aan de ene kant was kraanwater, in de andere fles zat water vermengd met heroïne en cocaïne. De rat mocht zelf kiezen wat hij dronk. Hij werd snel verslaafd aan het drugswater en bleef drinken totdat hij overleed. De onderzoeker was er niet van overtuigd dat de rat bleef drinken omdat hij dat zelf wilde. Maar omdat de omgeving eigenlijk te saai was, er was niks anders te doen.

Vervolgens werd het experiment op een andere manier uitgevoerd. Hij maakt een ratten Utopia. In deze kooi was er alles om een rat gelukkig te maken. Dus genoeg eten, speeltjes, tunnels, ruimte en misschien wel het allerbelangrijkste: er waren andere ratten. In deze kooi kwamen weer beide waterflessen te hangen en wederom mochten ze zelf kiezen welk water ze op zich namen. Ze probeerden zeker het drugswater, maar bleven er niet van drinken. Geen een rat raakte verslaafd of kwam te overlijden. De onderzoeker was ervan overtuigd dat de gezellige en sociale omgeving ervoor zorgde dat de ratten niet het drugswater namen.

Ditzelfde gebeurde overigens bij Vietnam veteranen, een vijfde raakte in Vietnam verslaafd aan heroïne, maar 95% daarvan zijn afgekickt toen ze thuiskwamen. Want daar was weer een warme fijne omgeving en er was geen oorlogsstress meer.

Dus omgeving en sociaal contact maakt uit of je gelukkig bent. In de wereld waarin wij leven, grijpen we steeds meer de kans om geen contact te hebben. Wel online meer niet in het echt. Of we zoeken een andere vorm van escapisme door bijvoorbeeld keihard te werken, binge-watchen van tv series, scrollen door sites, YouTube filmpjes bekijken en gamen. Ik ben ervan overtuigd dat als we meer echt contact hebben, we een stuk gelukkiger zouden zijn. Dus, oke ik ga morgen wel naar dat ene feestje, goed voor mijn geluk.