Gewicht

Door: Anouk Briefjes

Diëten, allergieën, iets niet eten. Constant zijn mensen om me heen bezig met hun lijn of met hun eetpatroon. Zelf eet ik bijna alles. Ik let wel op dat ik genoeg gezonde dingen eet en niet teveel, maar ik word wel een beetje gek van alle hypes.

In mijn puberteit heb ik periodes gehad dat ik mezelf te dik vond. Grote onzin natuurlijk, maar toen vond ik dat echt. Later werd het me vooral opgelegd door anderen, terwijl ik mezelf vrij normaal vind met mijn 1 meter 80 en maat 38/40. Vaak genoeg kreeg te horen dat ik vol was, groot, te dik. Belachelijk! Maar op het moment dat je niet lekker in je vel zit, komt dat wel binnen. Word je onzeker. Ik haat het ook als mensen zeggen, wat zie je er goed uit, je bent afgevallen hè (terwijl je weet dat je een kilo bent aangekomen). Bovendien, hoezo zie je er per definitie goed uit als je bent afgevallen? Als ik het al zie dat iemand is afgevallen en geloof me dat ik zie ik bijna nooit, zou ik daar heel voorzichtig mee omgaan. Het betekent namelijk vaak stress of ziekte bij iemand.

Ik kijk niet naar The Kardashians, maar ben wel blij dat naast dunne billen, dikke billen dankzij Kim weer mogen. Het blijft natuurlijk een modegrill. Begin twintigste eeuw waren bijvoorbeeld danseressen zeker vijftien kilo zwaarder dan de danseressen van deze tijd. Veel dansers die ik ken kampten eens met eetproblemen. Werden afgerekend op hun gewicht. Afschuwelijk.

Ik denk dat ik een jaar of 19 was toen ik stage liep als dramadocent op een basisschool. Ik maakte met leerlingen vanuit een verhaal een dans. Ontzettend leuk! Toen de dans klaar was, varieerden we deze van heel langzaam tot supersnel. De feedback die ik van één van de docenten terug kreeg, let wel een vrouw van 1 meter 65 met maat XXL, dat ze het zo knap vond dat ik ondanks mijn forse uiterlijk nog zo goed kon bewegen. Ik was ‘flabbergasted’. Ik voelde me enorm ellendig en dik daarna. Nu denk ik: wat een ontzettend gemene en onterechte opmerking. Waarom zegt iemand zoiets?

Afgelopen weekend had ik opnames voor een film. Een hele mooie bijzondere film met een ontzettend leuk team en er was een liefdesscène waar ik grotendeels naakt in moest zijn. Er ging weer van alles door me heen: ik ben te lelijk, ik ben te dik. Gedachten die je nou niet bepaald helpen voor je spel. Gelukkig kon ik het van me afzetten, maar ik baalde wel van mijn onzekerheid. Terwijl ik me ook heel goed kan voelen in mijn lijf. In de sauna heb ik dat eigenlijk nooit, dat ik me minder voel. Ik denk dan eerder: oh ik ben nog best strak in mijn vel! Ik weet nog dat ik gestopt was met roken, kwam acht kilo aan, baalde daar enorm van. Maar ik kon dit relativeren, liever wat zwaarder dan nog ongezond roken. En laten we wel wezen er zijn ergere dingen die je kan overkomen dan een paar kilo aankomen.

Ik zou willen dat we er minder mee bezig zouden zijn. Minder commentaar op iemands uiterlijk. Binnenkant is zoveel meer belangrijker. Dat maakt je mooi, niet je gewicht.