inspiratie

Door: Tim Schuitvlot

Een kop koffie. Niks. Nog een dan maar. Nog steeds niks. Zuchten, steunen, het maakt geen verschil er komt gewoon niks. Ik zit al meer dan een uur naar mijn scherm te staren en het komt maar niet. En het moet nu gebeuren. Morgen ben ik druk met andere zaken en zondag moet hij online. Ik staar verder. Nog steeds niks. Geen ingeving, geen idee, geen inspiratie.

Als kind leer je dat een kunstenaar werkt vanuit zijn inspiratie. En die inspiratie is een soort magische gebeurtenis. In een helder moment wordt de kunstenmaker door een onbekende kracht geraakt in het binnenste van zijn ziel waardoor de creatieve processen in gang worden gezet, wat uiteindelijk resulteert in een waar meesterwerk. Tijdens mijn opleiding heb ik geleerd dat dat een sprookje is. Heel fijn, inspiratie, maar kunst moet ook gewoon worden gemaakt. Ook op de momenten dat er geen geniale ingeving bij de maker binnenkomt. Kunst is werken. Of het nou gaat om schilderen, dansen, toneelspelen of schrijven.

Wat doe je dan wanneer je geen idee hebt? Je begint met werken vanuit wat je weet. Wat weet ik dan nu? Dat er een stukje online moet komen van ongeveer vierhonderd woorden. Dat is trouwens ook de reden waarom ik vierhonderd (tweemaal) uitschrijf. Zo’n stukje heeft een begin, een midden en een eind en het is de bedoeling dat het betrekking heeft op mijn persoonlijke situatie. Moet het helemaal waar zijn? Niet per se. Als het maar ongeveer overeenkomt met de werkelijkheid. De mensen die dit lezen snappen heus wel dat sommige dingen iets mooier op papier staan dan dat ze in werkelijkheid waren, en dat situaties soms gedramatiseerd worden. Zo zit ik bijvoorbeeld nog maar twintig minuten naar mijn laptop te staren, maar ‘al meer dan een uur’ vind ik een fijnere intro voor dit stukje.

Wat weet ik nog meer? Dat ik het prettig vind wanneer het begin en het eind met elkaar te maken hebben. Dat de cirkel rond is. Dat betekend dus dat ik aan het eind van de tekst iets terughaal wat er in het begin ook staat. Ondertussen heb ik geleerd dat je, wanneer je vanuit deze vaste gegevens gaat werken er uiteindelijk altijd iets op papier komt. Soms iets hilarisch, soms iets moois en de ene keer is het beter dan de andere. Maar altijd iets. Net zoals nu. Iets schrijven is soms ook gewoon werk. Dan moet en nu alleen nog en einde. En dat lukt ook. Zelfs zonder ingeving, zonder idee en zonder inspiratie.