Door: Esther Hulst

Precies een maand geleden vond onze eerste instituutdag plaats. De eerste wat? Onze eerste instituutdag. Een dag waarop we ons bedrijf en onze producten presenteren. Een soort van presentatie dag maar dan anders.

In het verleden hebben we vaak gespeeld op presentatiedagen. Dat hoorde erbij, het moest, was goed voor ons netwerk, nog beter voor de verkoop. Dus deden we dat. Maar we kwamen nooit echt enthousiast terug. Altijd leeggezogen in plaats van vol energie.

Dat wilden we anders. We wilden inspireren, kennis delen en natuurlijk voorstellingen laten zien. Zodat scholen, icc-ers, cultuurpunt medewerkers en enthousiaste docenten ze kunnen gaan boeken. Maar ook zodat wij van hen zouden horen wat de behoeftes zijn. Dat zij op hun beurt de visie achter onze werkwijze zouden horen. We wilden uitwisselen. Het programma werd langzaam aan steeds duidelijker. Maar we moesten ook een locatie.

Ons leegstandsbeheer-kantoor kon echt niet. Totaal niet representatief voor wie we zijn en wat we doen. Daarnaast hebben ze de verwarming uitgedraaid dus wil je daar echt niet zitten.

Op zoek naar iets anders. Het liefst een inspirerende locatie, die goed te bereiken is met ov maar ook met de auto, die niet te duur is maar zeker niet goedkoop voelt. Onze super collega Willemijn belde heel Haarlem af. Ook David (onze andere vaste collega) deed nog een duit in het zakje. De wildste ideeën passeerden de revue. Waar ik helaas niet over kan uitweiden want ik wil de volgende locatie natuurlijk niet spoilen.

We kwamen uit bij Maf op het station. We konden terecht in het wachtlokaal, midden op perron 3. Het was perfect. Ze regelden lunch, koffie, thee, smoothies en ze zouden onzichtbaar zijn. Maar altijd bereikbaar en alles kon.

8 nov. j.l. was het zover. We waren allemaal zenuwachtig. Alles stond klaar. Stoelen in een U, decor gecheckt, goodiebags klaar om uitgedeeld te worden. Een aantal spelers namen iets wat nerveus de laatste teksten door. Toen de eerste mensen kwamen binnen.

De dag vloog om. Toen ik alle deelnemers tijdens de theaterworkshop vol overgave over elkaar heen zag kruipen om het perfecte tableau vivant te maken, (deelnemers die elkaar voor deze dag helemaal niet kende) keek ik Martijn aan en voelde we dat het was gelukt. We wisselden uit. We deelden kennis en we inspireerden elkaar. Dat is ook waar de mensen mee weggingen. Bedankt voor de inspirerende dag zeiden mensen tegen ons toen ze weggingen.

Nu zeggen wij: bedankt dat jullie er waren. En voor iedereen die er niet bij was. Volgend jaar doen we het gewoon weer.