Door: Fee Reynaert

Vorige week dinsdag reed ik met Robbie naar Nieuwegein, op weg naar het Cals College om daar met Zwerm onze voorstelling iSocial te spelen. Natuurlijk spraken wij over onze spanning voor en na de persconferentie van de avond ervoor. De onzekerheid over hoe lang deze tijd zal aanhouden is iets wat in iedereen leeft en waar we zo graag grip op zouden willen krijgen.

Robbie vertelt over het cabaret-duo dat hij samen met een vriend een tijd geleden heeft gevormd en waarvoor zij op dit moment nieuw werk schrijven. Zijn mondhoeken wijzen de lucht in en tijdens dat hij vertelt kan ik niet wachten hier een live show van mee te maken. Ik vertel over het schrijven van strijkarrangementen en dat ik deze voor het eerst live heb gehoord dit weekend, en wat voor bijzondere ervaring dit voor me was.

Gelukkig leeft dit ook door en zorgt deze afwisseling voor het even doen vergeten van de spanningen rondom deze tijd.

Gisteren gebeurde hetzelfde.
Na ongeveer een jaar dromen en verlangen stapte ik gistermiddag de gitaarwinkel La Guitarra Buena binnen op de Rijnstraat in Amsterdam. De gitaren en cajons stonden klaar en mijn vingers kriebelden. Ze specialiseren zich in klassieke- en flamencogitaren, en mocht ik nou net opzoek zijn naar een nieuwe klassieke gitaar. De eerste gitaar die ik ooit kocht en waar ik nu nog steeds met veel genot op speel is een western, waar ik verliefd op was geworden door de helderheid en galm waar mijn stem perfect bij paste.

Sinds een jaar ben ik het spelen van muziek waar ik altijd blij van word gaan onderzoeken: Latin. Terwijl ik hiermee knutsel wil ik me graag ook door het instrument laten inspireren en zodoende stond ik voor een kast met gitaren waar je u tegen zegt.

De verkoper Ahmad bracht me als eerst een exemplaar waar ik meteen van onder de indruk was. De volheid en resonantie trok me enorm en vanaf toen bleef die naast me in zijn standaard staan terwijl ik anderen uitprobeerde. Van Ahmad mocht ik niet meer dan drie gitaren laten staan, voor elke nieuwe die ik wilde proberen moest ik een andere gedag zeggen. Ik ben hem dankbaar voor dit systeem, twijfelen kan maar je voelt toch van binnen welke van twee je het liefst nog een keer bespeelt, waardoor de ander weer terug in de kast kan. Er kwamen echt hele mooie voorbij en dit terwijl Ahmad zo nu en dan zelf de gitaren demonstreerde. Hij heeft klassiek en flamenco gestudeerd in Syrië en speelt virtuoos en krachtig.

Er bleven twee over, de eerste en de laatste die ik die dag uitprobeerde. Toch verleidde de laatste mij en werd ik de nieuwe eigenaar van een ontzettend mooi instrument, en mag ik hem/haar een naam gaan geven!

Natuurlijk spraken wij bij het afrekenen over deze tijd, de optredens die tijdelijk on hold zijn gezet en de behoedzaamheid van klanten bij het binnentreden van de winkel. Het gesprek nam een wending en kwam terug bij zijn eigen muziek waar hij al eerder op de dag over had verteld. Of hij een liedje voor ons zou willen spelen…. ja natuurlijk!

En zo gebeurde het dat ik op dinsdagmiddag, zittend op de vloer tussen de gitaren en cajons, mocht luisteren naar twee prachtige nummers in het Arabisch, gezongen en gespeeld met overgave en zielslust. Ik heb er zo van genoten, het moment was magisch, rustgevend en ik leerde iemand kennen door middel van wat hij het liefst doet.

Dit soort ontmoetingen koester ik en wens ik ook in deze tijd veel te hebben. Het liefst in het echt, maar zolang het moet zijn er gelukkig ook hele mooie digitale projecten (Ik hoorde maandag de Makerspodcast van Dide Vonk, waarin zij makers interviewt en zij vertellen over hun projecten, ik vond het erg tof!) waar ik dichterbij de mens kan komen en me kan overgeven aan hun verhaal.

Je bent groot
in alle kleine dingen
Tot in de puntjes afgewerkt
geschrapt en vastgelegd
In elk detail wat spreekt
bonst mijn hart