Kerstmis

Door: Tim Schuitvlot

De afgelopen weken stonden voor mij in het teken van kerstpresentaties. De meisjes op chique, de jongens in pak, kerstliedjes en de geur van kaneel. Allemaal ingrediënten voor de ultieme kerstpresentatie. En dan een verhaaltje met tradities, en het samenkomen van mensen. Als theatermaker ben ik goed in kerst, als mens niet. En hoe meer ik mijn best doe, hoe minder het lukt. Ik verander in een soort van verkrampte kerstelf. Of een boze kerstfee. Zoiets. In mijn hoofd hoort kerst te gaan zoals in de verhalen en sprookjes van de televisie. Bij kerst horen tradities, een overdadig versierde boom, gul gelach, witte sneeuw, dingen die glinsteren en glanzen, champagne, opgedirkte dames met hoog haar, heren in pak en op het moment dat de kalkoen de eetzaal binnen gereden wordt een spontane, zuivere samenzang met bijbehorende dansroutine en op de achtergrond het geluid van kerstbelletjes (Al kan ik me voorstellen dat het lied met de dans echt alleen voorkomt in films). Zo hoort kerst te zijn. Hoe groot is dan de teleurstelling ieder jaar, wanneer ik in pak met een strikje en een zijscheiding het huis van mijn ouders binnenstap en daar getuige ben van een plastic boom, mijn schoonbroer die een grap verteld waar niemand om lacht, regen, wit servies onder een spaarlamp, lauwe wijn uit een pak, mijn schoonzus in een fleecetrui en dat alles in een naar gourmet ruikende kamer. Het hoogtepunt is een pot mayonaise die op tafel komt met een regionaal sportjournaal op de achtergrond. En geen traditie te bekennen. Dat het leven niet gaat zoals in de film, daar was ik al achter. En dat kerst daar geen uitzondering op is, begrijp ik sinds een paar jaar ook. Toen realiseerde ik me plotseling dat dit onze tradities zijn. Bij mijn familie ruikt kerst niet naar kaneel maar naar aangebakken stukjes kip. En de kerst van mijn familie klinkt naar voetbal. Als dramadocent haal ik mijn inspiratie vaak uit mijn directe omgeving. Ik denk dat de kerstpresentatie van volgend jaar daarom ruikt naar gourmet. En ik denk ook dat de meisjes gewoon een legging aan mogen, en de jongens mogen zonder zijscheiding. Voor dit jaar stel ik mijn eigen verwachting bij. Misschien ga ik zelf ook wel zonder strikje. Misschien zelfs zonder stropdas. Nog niet in een fleecetrui, daar ben ik nog niet aan toe. Misschien volgend jaar. Prettige kerstdagen.