Kinderachtig

Door: Tim Schuitvlot

Kinderachtig. Mooi woord eigenlijk. Alleen jammer dat het vaak een negatieve bijsmaak heeft.

Een voorbeeld: Ik zit in de bus. Voor mij neemt een iets te volle dame in een net te strak, rood geruit jasje plaats. Ik probeer mijn lach te onderdrukken. De gedachte: “Dat is vast de moeder van Bassie de clown.” schiet door mijn hoofd. Ik corrigeer mezelf. Doe niet zo stom Tim, dit is heel kinderachtig.

Nog een voorbeeld: Ik sta voor een groep leerlingen. We bespreken een scène die net gespeeld is. Ik maak een opmerking over de hoeveelheid tekst die ze gebruikten. Eén leerling vond het vooral veel “slap gelul”. Hierop reageren de anderen leerlingen met hard gelach. “Hij heeft een slappe lul!”. Ik corrigeer de leerlingen. Doe niet zo stom, dit is heel kinderachtig.

In de dikke van Dale staat het als volgt omschreven: kin·der·ach·tig (bijvoeglijk naamwoord) 1 (minachtend) de ernst en flinkheid van de volwassen leeftijd missend. 2 (als) van een kind, (nog) niet van een volwassene: een kinderachtig idee.

Vooral de tweede omschrijving, ‘als van een kind’, spreekt mij erg aan. Nog niet volwassen. Vrij van enige gêne . Zonder filter. Heerlijk lijkt me dat. Hoe fijn zou het zijn om tijdens een vergadering op te staan en dan heel hard te roepen dat het ontzettend saai is? Of in een volle trein hardop te benoemen dat het stinkt? We denken het immers allemaal. Tijdens theaterlessen ontstaan de mooiste momenten vaak juist wanneer alle gêne wegvalt. Als leerlingen stoppen met nadenken over wat anderen ervan zouden kunnen vinden. Als de jongens niet alleen meer met stoer doen bezig zijn en de meisjes stoppen met het goed in model houden van hun haar. Tijdens voorstellingen geeft het publiek trouwens ook de mooiste reacties wanneer ze niet meer bezig zijn met filters of sociale gedragscodes. Heerlijk wanneer iemand te hard lacht om een situatie of per ongeluk een persoonlijke ontboezeming doet terwijl hij of zij reageert op een zojuist gespeelde scene.

De bel gaat. Ik doe de voordeur open. Er komt een goede vriendin binnen samen met haar dochter van vier. Wij hebben sinds kort een hond en ze komen even kennis maken. Terwijl het dochtertje de hond bekijkt begint ze hardop te lachen. Ze buldert door de kamer: “Het is een jongen want je kan zijn piemel zien en als hij zo met staart wiebelt zie je zijn billen”. Zonder filter vrij van enige gêne. Heerlijk lijkt me dat.

Terwijl ik dit stukje typ is de hond naast me komen staan. Ik moet hardop lachen. Hond rijmt op kont. Dit is heel kinderachtig. Heerlijk.

afbeelding: still van BuzzFeed video “Things everybody does but doesn’t talk about”