Lente

Door: Martijn Huitema

Misschien zijn het de vogels, die ’s ochtends vroeg al zingen. Misschien is het het licht, dat al vroeg door het gordijn naar binnen piept. Of misschien juist dat licht dat ’s avonds langer lijkt te schijnen. Misschien zijn het de kinderen die met bakken hervonden energie in de les zitten. Misschien zijn het de meesters en juffen wiens humeuren stukken lijken opgeklaard. Misschien is het de lucht, die blauwer lijkt. Of misschien de zon, die eindelijk weer schijnt.

Misschien zijn het de liedjes, waarmee ik de kinderen leer dat een kind van een koe een kalf is en geen lammetje. En het kind van een paard geen pony, maar een veulen. Misschien zijn het de blaadjes, die weer zachtjesaan beginnen te groeien. Of de bloemen, die weer beginnen te bloeien. Misschien zijn het de mensen, die langzaam uit hun huizen beginnen te komen. Of die aardbeien, die zo lekker zoet zijn. Misschien…

Als je me kent, dan weet je dat de winter voor mij geen happy place is. Koud en donker? Doe mij maar lekker veel licht en warmte! En het lijkt of ik mijn gemoed op alles en iedereen kan projecteren…

Mensen: HET IS LENTE!