Millennials - deel I

Een vierluik over de uitdagingen van een millennial en de paralel met de huidige tijd. Deel I: failed parenting strategies.

De generatie Millennials: kinderen, geboren tussen 1984 en 1999, die in het millennium de arbeidsmarkt opstromen. Van een collega ondernemer kreeg ik een filmpje van Simon Sinek (inderdaad die van ‘start with the why’) doorgestuurd. In dit filmpje legt Sinek de uitdagingen bloot van het werken met de millennial generatie. Hij wijt het feit dat millennials ongelukkig zijn in hun werk aan vier zaken: ouderschap, technologie, ongeduld en milieu.

Als zijn uitleg begint veer ik op. Hij begint bij wat hij noemt ‘failed parenting strategies’. In het Nederlands zouden we dit een falende opvoeding noemen, wij zijn iets rechter voor z’n raap. Ik omschrijf even wat de millennials volgens Sinek overkomt: Toen ze opgroeiden hebben de millenials te pas en te onpas in elke mogelijke situatie te horen gekregen dat ze speciaal zijn. Dat ze alles kunnen en alles kunnen krijgen, alleen al omdat ze dat zelf willen. Millenials kwamen in speciale plus-klasjes op school. Niet omdat ze zo slim waren, nee, omdat hun ouders dat wilden. Ze kregen hoge cijfers, omdat veel leerkrachten het gezeur van de ouders zat waren. De millennials kregen medailles voor het meedoen, niet omdat ze gewonnen hadden.

Deze generatie stroomt vanaf het millenium de arbeidsmarkt op. Daar versplinterd hun zelfbeeld in luttele seconden. Opeens kan je moeder je niet meer helpen om die promotie binnen te slepen. Opeens krijg je niet meer loon of betere arbeidsvoorwaarden, alleen omdat jij dat wil. Ineens krijg je geen positieve beoordeling meer alleen omdat je baas bang is dat je vader anders gaat bellen. Sterker nog: er wordt kritisch naar je werk gekeken. En je krijgt al helemaal geen medaille als je op bent komen dagen op je werk. Dit wordt gewoon van je verwacht. Hierdoor is er een generatie jongeren de arbeidsmarkt opgestroomd met een veel lager zelfbeeld en zelfvertrouwen dan de vorige generaties. Let wel, zegt Sinek: buiten hun schuld om. Ik zou willen toevoegen: buiten de schuld van de opvoeders om.

In 1950 kregen ouders nog elf kinderen. Daarvan was er één voor zijn twaalfde van school, en gingen er twee studeren. De rest was heerlijk gemiddeld. Tegenwoordig krijgen ouders gemiddeld twee kinderen. Daarvan moeten er dus twee studeren en blijft er geen ruimte over voor middelmatigheid. Dit laatste is overigens niet alleen een feit voor de ouders van de millennial generatie, maar ook voor de millennial generatie die nu zelf kinderen krijgt.

Dat is wat mij zo aansprak in het filmpje van Simon Sinek: hij beschrijft niet alleen de millenial generatie maar ook de effecten op de generatie kinderen van nu. De hele je-bent-speciaal-je-kunt-alles-worden-wat-je-wil-hier-heb-je-een-medaille-omdat-je-meedoet mentaliteit resoneert (in meer of mindere mate) door in de kinderen van millennials. Dit is waarom het werken vanuit onze methodiek zo’n verademing is. Door de kinderen zèlf te leren denken, maken, reflecteren en uitvoeren gaat de millennial-mentaliteit overboord. Kinderen leren zichzèlf profileren. De rol van leerkrachten en ouders verschuift daarmee: zij hoeven de kinderen niet meer te profileren, ze hoeven alleen het proces te faciliteren en begeleiden. Wat een verademing…

Volgende week deel II: Technologie.