Millennials - deel II

Een vierluik over de uitdagingen van een millennial en de paralel met de huidige tijd. Deel II: Technologie

Ik was vroeger altijd erg verbaast over de verhalen die mijn vader vertelde toen ze bij hem thuis nog geen stroom hadden. Stroom was voor mij zo gewoon, het was er altijd. Ik had het idee dat mijn vader zich nog wel eens verwonderde over het feit dat hij het snoer van zijn boormachine in een gaatje in de muur kon steken en dat die boormachine het dan deed. Bijzonder vond ik dat. Stroom was er toch gewoon?

Laatst was ik op een school waar de kinderen alles op ipads deden. Ineens vond ik mezelf in een klaslokaal omringt door allemaal kinderen die vol verbazing naar mijn hagepreek luisterden. Ik vertelde dat ik pas een computer kreeg toen ik acht was. Nou ja, ik? Het was een familie computer. En je kon geen eigen account aanmaken. En er zat geen internet op, dat kregen we pas toen ik 12 was. En om internet te krijgen moest je inbellen. Pas toen ik de geluiden van het inbelmodem voordeed raakte me het: ik ben mijn vader. De verwondering die ik voel als ik overal in Nederland 4G heb. ‘Maar meester: 4G ís er toch gewoon?’

Helaas bieden de haast grenzeloze mogelijkheden van de huidige technologie ons ook uitdagingen. Simon Sinek zegt daar in zijn millenials filmpje het volgende over:

Inherent aan de groeiende technische mogelijkheden is het altijd bereikbaar zijn. Het kan, dus we doen het. Bijvoorbeeld op social media: je ‘vrienden’ zijn altijd maar één klik verwijderd. Helaas hebben de social media aan gebruikers de opdracht meegegeven je leven te etaleren op (hoe menselijk) de meest mooie manier. Als je een rondje doet op de socials zie je beelden van vakanties, lachende gezinnen, gezellige koffies met vrienden: het leven is geweldig, problemen bestaan niet. We tellen likes, herlezen comments tientallen keren, omdat het ons een goed gevoel geeft.

Er is wetenschappelijk bewijs dat de mechanismes die social media inbouwen zodat je meer tijd op hun platform doorbrengt bij gebruikers zorgen voor de aanmaak van dopamine in de hersenen. Dit is hetzelfde stofje dat wordt aangemaakt wanneer je alcohol drinkt, rookt of gokt. Het beloningscentrum gedijt hier goed op. Zo goed zelfs dat het gevaar van verslaving op de loer ligt. Dan voegen we pubertijd toe. De leeftijd waarop jonge kinderen leren meer onafhankelijk te worden van ouders en afhankelijker worden van vrienden. Dopamine zorgt voor kleine shots geluk, het geluk dat pubers eigenlijk in vriendschap zouden moeten ervaren. Tot overmaat van ramp zijn de online ‘vriendschappen’ ook nog eens oppervlakkig. Een verkeerde like of comment en je wordt ontvriend.

De druk die social media oplevert is groter dan we denken. Voor we het weten is er een generatie kinderen-van-millenials verslaafd aan technologie en niet in staat om over problemen te praten met echte vrienden, omdat ze nooit het vermogen hebben geleerd vriendschappen te sluiten. Sinek vraagt zich af waarom er geen leeftijdsgrens is voor het gebruik van social media. Zoals voor alcohol, tabak en gokken. Ik weet niet of dit de oplossing is. Ik weet wel dat ik er heel trots op ben om een steentje bij te kunnen dragen in het oplossen van het probleem.

Onze theatergroep Zwerm speelt voorstellingen over verslaving (InControl) en social media (iSocial) èn opent het gesprek over deze onderwerpen op 200+ scholen in Nederland. Veel te weinig: wat mij betreft moet iedere leerling in Nederland deze voorstellingen zien. Opdat zij mogen opgroeien in een generatie die gebruik maakt van de voordelen van technologie en bewust kan omgaan met de gevaren die deze vooruitgang met zich mee brengt.

Volgende week deel III: ongeduld