foto van afsluiting schooljaar Op de eerste rij

Nieuwjaarswens

Martijn Huitema

Het is zomer. Heel Nederland veranderd in een 6 weekse oase van warmte, ijsjes en spelende kinderen. Dat is, ten minste, als je zelf kinderen hebt, in het onderwijs werkt en je kinderen oud genoeg zijn om zichzelf te vermaken. Misschien vertrek je naar de Franse Riviera, of durf je het aan om een stukje later te remmen en vind je jezelf aan een Spaanse costa. Voor niet-onderwijs-Nederland, en dat is de meerderheid, is het misschien drie weekjes bouwvak, of zelfs helemaal niet nu op vakantie, maar in het laagseizoen.

Zelf zit ik in categorie één+. Dan werk je in het onderwijs, heb je kinderen, maar zijn ze nog niet oud genoeg om zichzelf te vermaken. Ik heb een paar vrienden die in de laatste categorie zitten: bouwvak, of september. Elk jaar moet ik uitleggen waarom ik zes weken zomervakantie heb: de scholen zijn dicht, we worden niet gebeld, alles voor volgend schooljaar is inmiddels geregeld. Natuurlijk zitten we niet stil: we nemen de tijd om te reflecteren op het voorgaande jaar en alvast plannen te maken voor de toekomst. En we maken onze hoofden leeg.

Dat laatste is misschien wel de belangrijkste klus in de vakantie: de prijs van lang ‘vrij’ zijn (volgens mij ben je als ondernemer nooit echt vrij) is dat je ook acht weken (zes weken zomer- en twee weken kerstvakantie) minder per jaar hebt. Ons werk moet dus gedaan worden in tien maanden, tussen september en juni. Nu is dat op zich niet zo erg, het is alleen wat drukker. De dagen zijn wat voller.

Gelukkig hebben we wat jaren onder de riem en kunnen we redelijk inschatten hoe een schooljaar verloopt. Dit jaar hebben we geprobeerd om ook te anticiperen op de externe factoren die invloed hebben op ons jaar: bij de kerstborrel ging Esther met verlof, omdat ze een prachtige dochter kreeg. En net voor de zomer hebben we afscheid genomen van ons boekingskantoor: vanaf heden kun je bij ons terecht voor alle boekingen.

Hoe zeer je ook probeert te anticiperen op bepaalde situaties, de werkelijkheid is weerbarstig. Zo blijkt dat het overnemen van Esther’s taken leidt tot anderhalve fulltime baan. En dat de periode daarna er niet rustiger op werd. Hier bovenop hebben we afgelopen schooljaar een record aantal voorstellingen gedraaid, mooie TheaterChallenges mogen doen en ons met Vibes duurzaam verbonden aan een aantal organisaties en scholen. Het beste jaar dusver.

Hierop baseer ik de wens voor het nieuwe jaar: inmiddels weet ik dat een onderneming nooit stil staat. Dit wil je ook niet, want stilstand voelt als achteruitgang. Daarom wens ik ons het komende jaar de rust om verder te kunnen bouwen op de basis die zo solide staat. Dat we mooie projecten mogen draaien, of we nou een dag ergens komen, of een heel schooljaar: onze visie op cultuureducatie mag door heel Nederland gehoord worden. Dat we nog meer mensen om ons heen mogen verzamelen die ons gedachtegoed onderschrijven. En dat we mooie nieuwe dingen mogen maken, zodat we de impact die we hebben nog groter kunnen maken. Dat we in september weer lekker aan de slag kunnen met een goed gevulde agenda is een heerlijk vooruitzicht.

Nu eerst nog even evalueren, reflecteren, plannen maken en bovenal: het hoofd leeg. Op vakantie, categorie één+: Frankrijk: here I come!

Fijne zomer!