Sociale Neanderthalers

Door: Anouk Briefjes

Sociale media bestaan eigenlijk helemaal nog niet zo lang en dat is te merken aan hoe we er mee omgaan. Dat doen we namelijk nog niet echt beschaafd. Nog steeds denken vele mensen dat je alles, maar dan ook alles, kan en mag zeggen. Het liefst anoniem. En of dat kwetsend is maakt niet uit, het is toch maar online. Heel vaak vraag ik me af: “Zou je dit nou ook hardop durven zeggen in het gezicht van de persoon over wie je het hebt?”

Er zijn genoeg online filmpjes te vinden waarin ‘haat-tweets’ worden voorgedragen en dat spreekt boekdelen. Iedereen met een beetje empatisch vermogen kan zoiets niet zonder schaamte uitspreken.

Iemand kopieerde ooit de nare tekst van een man die hij had geplaatst onder een foto van een bekende Nederlandse vrouw. De dame in kwestie vond hij een *****. Deze tekst werd geplaatst onder een foto van de originele schrijver, die nota bene vader was van twee kinderen. De man werd laaiend, hoe durfde iemand zoiets onder zijn foto te zetten?! “Maar je dit schreef toch zelf bij die bekende dame onder haar foto.” Zijn repliek: “Ja, maar die is bekend, dan mag dat.” Te bizar voor woorden! Wees een goed voorbeeld voor je kinderen, denk ik dan.

Er mag naar mijn mening nog veel bijgeschaafd worden aan omgangsnormen als het gaat om sociale media. We zitten nog een beetje in de Neanderthaler tijd, behoorlijk primitief dus.

In Amerika speelde ik de monoloog Phantom Rep van Ben Alexander. Twee concurrerende actrices zitten opgesloten in het theater en één van de dames legt uit waarom ze ooit actrice wilde worden. Na het zien van ‘Richard de derde’ tijdens een schoolreis realiseerde zij bij de buiging hoe magisch dat moment is. De man die net nog dood op de grond lag, loopt naar zijn moordenaar toe, klopt hem om de schouder en zegt tegen hem: “Goeie show, goed gespeeld!” Op dat moment denkt ze: “Was het leven maar een toneelstuk.” Alle grootheden en alle gewone mensen zouden opstaan na een oorlog, aanslag of ruzie en elkaars handen vastpakken en buigen en tegen elkaar zeggen: “Goeie show, goed gespeeld!”

Wellicht is het makkelijker om iemand af te zeiken, af te keuren of af te wijzen. Maar misschien zouden we vaker met elkaar een buiging moeten maken en even zeggen tegen de ander: “Goeie show, goed gespeeld.”