Door: Tim Schuitvlot

Zo moeilijk als ik het vind om ergens aan te beginnen, zo lastig vind ik het om ergens mee te stoppen. Zeker als het om werk gaat. Als ZZP’er probeer je natuurlijk om een opdrachtgever zo lang mogelijk vast te houden. Helemaal wanneer het werk dat je voor deze opdrachtgever mag doen fantastisch is. Toch heb ik het gedaan. Ik ben gestopt bij Theatergroep Zwerm. Was ik ontevreden? Nee. Was er ruzie met collega’s? Nee. Was er een conflict met de werkgever? Nee, nee, nee. Het spelen van de voorstellingen vond ik nog steeds leuk, de collega’s zijn fijn en de werkgever is erg prettig.

Waarom dan toch stoppen? Omdat ik mezelf te oud vond worden. In de voorstellingen speel ik een leerling van 17. In het echte leven ben ik een man van 35. Het voelde niet meer goed. Niet dat er ooit een leerling heeft gezegd dat ik een te ouwe kop had, maar ik was het moment liever voor. Het stoppen is trouwens niet heel plotseling gegaan. Twee jaar geleden kwam de gedachte. Twee jaar geleden kwam ook Corona. Een gek moment om te stoppen. En Corona betekende ook nieuwe uitdagingen vanuit ‘’Op de eerste rij’’. Een ambitieus online-school project, gevolgd door het spelen van online voorstellingen. Maar gelukkig komen aan sommige dingen een eind. Leerlingen mochten weer gewoon in de klas, en Zwerm weer in de scholen. De wereld werd weer rustig, het moment om te gaan was gekomen.

Toen kwam de vraag of ik toch nog iets langer kon blijven. Natuurlijk. Hoe rustiger de wereld, hoe drukker het kantoor van Zwerm. Stiekem vond ik dat wel fijn. In uitstellen ben ik kampioen en in dit geval kwam het uitstellen niet vanuit mezelf, maar vanuit mijn werkgever. Uitstellen zonder schuldgevoel dus. Maar van uitstel komt vaak afstel. Het uitstellen moest dus worden gestaakt. Er weden audities gehouden en een nieuwe speler kon mijn plaats innemen.

Mis ik Zwerm? Ja. Natuurlijk. Wat is er leuker dan openhartig met tieners kunnen praten over seks, drugs of social-media gebruik? De collega’s zijn heerlijk en ik heb meer kunnen spelen dan ik ooit gedacht had. Mooi werk met indrukwekkende nagesprekken. Hilarische scènes en bijzondere conciërges. Niets dan goeie herinneringen. Heb ik er spijt van? Nee. Er staan nieuwe projecten voor de deur. Het is volgens mij sowieso goed, als ZZP’er, om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Comfortabel in je opdrachtgevers zitten is fijn, maar je wordt er ook een beetje lui van.

Stoppen bij Zwerm betekend overigens niet stoppen voor ‘’Op de eerste rij’’. En voor Zwerm is de afspraak dat ze in geval uiterste nood altijd mogen bellen. Dus echt helemaal weg ben ik ook niet. Ook zit ik nog in de App-groep. Daar stop ik aan het eind van de week mee. Of aan het eind van de maand. Of over twee jaar….