Thaise curry aan het plafond

Door: Esther Hulst

We zijn in Thailand. En nee, we zijn niet alleen maar vakantie aan het vieren er wordt ook gewoon keihard gewerkt. Hier is het 6 uur later en dat komt mooi uit. Als bij ons de namiddag begint gaat iedereen in Nederland naar kantoor of school. Precies goed! Overdag gaan we op pad. Na het eten, wanneer de kindjes op bed liggen, werken wij nog een paar uurtjes.

‘Kindjes? Zijn jullie met kindjes op pad?’. Hoor ik jullie denken. Het is nog gekker! Naast onze partners Willemijn en David zijn, mijn 10 maanden oude baby en martijn’s 21 maanden oude dreumes, ons reisgezelschap. ‘Waarom zou je in hemelsblauw naar Thailand met een baby en een dreumes?’

Nou uuhhhm… laat ik beginnen bij het begin! Toen ik zwanger was kreeg ook ik natuurlijk ongevraagde adviezen. Of liever gezegd ik kreeg gewoon willekeurige meningen over m’n zwangere buikje uitgestort. Dit ging van ‘gefeliciteerd’ tot ‘weet waar je aan begint’ (alsof je dan nog terug kan?) tot ‘je leven is voorbij’. Met dat laatste wílde ik het gewoon niet eens zijn.

Ik hou van werken, van uit eten gaan met mijn man, van sporten, van borrelen met vrienden, en enorm van verre reizen maken. Daarom hebben we tickets geboekt, huizen gehuurd (tip: in Thailand met 2 gezinnen goedkoper dan hotels!), allerlei baby-reis-spullen gekocht en zijn we vorige zondag in het vliegtuig gestapt!

Tuurlijk het is anders dan toen we nog met z’n tweeën reisden. We hebben nu de hele reis al uitgestippeld van binnenlandse vluchten tot bootreizen en dus die huizen. ‘Nee’, hoor ik je denken, ‘gaan jullie ook nog rondreizen? Jullie zijn gek!’. Ik denk het niet. Het is anders. Een vliegreis naar zo’n verre bestemming is zwaarder wanneer je eigenlijk helemaal niet slaapt. Want de baby. Dus wanneer je normaal gesproken uitgeteld op bed zou vallen en na drie uur lekker een restaurantje zou opzoeken en de stad zou gaan verkennen. Moet je eerst de troep van de reis wegwerken (lees: vieze rompertjes, vieze kleding van jezelf want baby’s zijn vieze wezentjes). Daarna een reis-babybed opzetten en zorgen dat je baby in slaap valt voordat jij eindelijk je rust kan pakken. Heftig!

Tijdens die eerste dagen heb ik me best afgevraagd waar we in hemelsnaam mee bezig waren. Toen de baby om twee uur ‘s nacht klaar wakker een feestje bouwde in ons bed. Toen we de reis-babystoel vergeten waren in een restaurant en de Thaise curry bijna op het plafond zat. Toen we dè knuffel uit de goot moesten vissen omdat Martijn’s dreumes ‘m boos had weggegooid. Maar een dag of wat geleden zaten we met het gezin op de scooter, de mooie natuur schoot aan ons voorbij, de baby brabbelde en zwaaide naar iedereen. En ik realiseerde me dit is waarom ik reizen zo te gek vind! Nieuwe indrukken opdoen laadt mijn batterij zo op daar kan geen slaap tegen op. Zelfs niet met het slaaptekort dat bij het nieuwe moederschap hoort.

Dus als je al van reizen hield maar met kind het te spannend vindt zeg ik: gewoon doen! Het is anders en je moet je aanpassen. Maar dat doe je al vanaf het moment dat ze er zijn! Je kindje is het misschien allemaal weer vergeten wanneer je thuis bent maar jij niet! Jij onthoudt voor altijd hoe hard je kindje lachte op de boot. Of hoeveel plezier ze maakte met een simpel flesje water. Of dat ze voor het eerst in de zee speelde met papa en mama. Dus waarom niet blijven doen waar je van houdt? Je houdt toch ook niet ineens van een kort pittig kapsel.