Verlies

Door: Anouk Briefjes

Hoe ouder je wordt, hoe vaker je meemaakt dat je iemand verliest. De afgelopen tijd heb ik veel mensen verloren, sommige onverwachts, sommige door ziekte en een door ouderdom. Het hoort bij het leven, maar toch vind ik het af en toe ontzettend stom. Zeker als het hele lieve leuke mensen zijn. Het is voor mij vaak een relativering-moment. Waar gaat het nou om in het leven? Waarom maak ik me druk om soms zulke onbelangrijke dingen? Ik bedoel bijvoorbeeld, lekker belangrijk wat anderen van je vinden. Hoe fijn het is om te doen wat je leuk vindt. Je tijd besteden aan mensen die je energie geven en niet met iedereen, omdat je denkt dat het anders onaardig is ofzo. Dat klinkt dan heel logisch en goed, alleen vergeet ik het soms ook weer. Dan kan ik ’s nachts piekeren om een rotopmerking van een ander, terwijl ik rationeel goed weet dat dit niks met mij te maken heeft. Alleen gevoelsmatig is dat dan weer anders, dan is dat toch weer lastig en voel ik me wel klote. Ja, en voor dit gedoe daar is het leven nou net even te kort voor. Je slaapt al een derde van leven. Nou, zolang zal je ook wel ongeveer besteden aan wachten, dus laat de overige tijd dan vooral leuk zijn. Misschien moeten we dat meer gaan doen, met zijn allen. Gewoon meer leuke dagen creëren. Dus op een niet-logische dag je mooiste jurk of pak aan trekken, gewoon omdat het kan. Het lijkt me ook heel gezellig, om tegen iedereen die je tegenkomt gedag te zeggen. Waarschijnlijk heb ik dan een schorre stem nadat ik in het centrum van Amsterdam tegen iedereen “Hoi!” heb gezegd, maar het zou wel gezellig zijn. En wie weet maak je iemands dag weer helemaal goed. Meer lachen en veel lachen, gewoon beginnen met nep lachen dan moet je op een gegeven moment vanzelf echt lachen. Of kattenfilmpjes kijken op YouTube. Een theatervoorstelling maken in je huiskamer, met of zonder publiek. Zingen in een karaokebar. Dingen doen die je eng vindt; liever spijt hebben van wat je hebt gedaan, dan van wat je niet hebt gedaan. Durven te falen. En als je faalt of verliest knal die champagne dan open en vier het leven en het lef om het niet allemaal perfect te doen. Misschien moet ik dat vanavond maar gaan doen. Champagne openen, gewoon omdat het zondag is. En dan toast ik op Robbie, Buurman L, Tante Thea en Bart en dan hoop ik dat ze op een wolkje mee klinken en met glimlach kijken naar hun dierbaren.