Verschil in visie

Door: Tim Schuitvlot

Als ouder heb je het beste met je kind voor. En, geloof het of niet, als docent hebben wij ook het beste met jullie kinderen voor. Maar wat het beste is, daarin kan een visie nogal verschillen.

Donderdag op de jeugdtheaterschool. Aan het begin van het seizoen zijn er vier groepen gemaakt. Bij het maken van de indeling is er door de dames van kantoor rekening gehouden met wensen van leerlingen. Vriendinnen zitten bij elkaar in de groep, bestaande groepen zijn zoveel mogelijk behouden en leerlingen die echt alleen op donderdag konden zijn op deze dag ingedeeld. We beginnen het seizoen met blije groepen. De blije groepen veranderen al snel in gezellige groepen. De gezellige groepen worden druk. En uiteindelijk zijn er groepen waar niet mee te werken valt.

Natuurlijk is het fijn wanneer je bij je vriendinnetje in de klas zit. Maar het heeft ook een aantal nadelen. Kletsen is er daar eentje van. En kletsen is iets wat leerlingen van veertien maar al te graag doen, zeker met vrienden. Hartstikke gezellig, maar niet zo handig tijdens een les. Nog een nadeel: pubers hebben nogal de neiging om te doen wat een groep doet. Logisch. Je wil niet het buitenbeentje zijn. Dat is gênant. Zeker als puber. En daar komt ook nog eens bij dat je lijf rare dingen doet, je stem verandert en als je gaat dansen komt er zweet. Gênant. Maar gênant is precies wat theater is.

Na de kerstvakantie hebben we met het donderdagteam de groepen nog een keer verdeeld. Dit keer zonder rekening te houden met de wensen van de leerlingen. Deze keer vanuit onze visie als docent. Welke leerlingen gaan goed samen? Welke energie heeft een groep nodig om te ontwikkelen? Welke combinatie is minder gênant?

De nieuwe groepen worden bekendgemaakt. Voor de meeste leerlingen komt het nieuws als donderslag bij heldere hemel. Als het film was zou deze scène in zwart wit gefilmd worden. Slow motion met vioolmuziek eronder. Met close-ups van hysterisch meisjes die huilend uit elkaars armen worden getrokken.

Wanneer de rust is wedergekeerd leggen we uit hoe en waarom we tot deze verdeling zijn gekomen. We willen dat de leerlingen ontwikkelen. En wij zijn ervan overtuigd dat dat met deze indeling gaat gebeuren. We maken de afspraak dat we het in ieder geval zes weken met deze indeling gaan proberen. De leerlingen gaan akkoord. En we spreken af dat er niet meteen een vloedgolf van boze e-mails naar kantoor gestuurd wordt. Ook hier komt een akkoord op.

De eerste gesprekken met boze ouders zijn inmiddels al gevoerd. De mailtjes druppelen nog binnen en er zijn leerlingen weer teruggeplaatst in de oorspronkelijke groep. Als ouder heb je het beste met je kind voor. En, geloof het of niet, als docent hebben wij ook het beste met jullie kinderen voor. Maar wat het beste is, daarin kan een visie nogal verschillen.