Door: Esther Hulst

Soms heb je van die momenten waarop je denk: wat zouden mensen nu wel niet van mij denken. Van de week had ik zo’n moment. Voor de voorstellingen hebben we regelmatig nieuwe spullen nodig. Dit kan van alles zijn. Van snoeren tot leesbrillen, van plaksnorren tot potten snoep voor in de bus. Het is mijn taak om dit regelmatig aan te vullen. En zo vond ik mezelf van de week in de kruidvat in mijn mandje 4 leesbrillen en een voordeelpak condooms 100 stuks.

Dat voordeelpak was wel zo handig omdat ik anders over een paar weken weer in de drogist zou staan met condooms in mijn mandje. In de voorstelling Close zit een scène met een biologie-docente die seksuele voorlichting geeft. Onderdeel van deze voorlichting is het afrollen van een condoom voor een klas vol pubers. Deze docente vindt dit alles behalve comfortabel. Een heerlijke scène om te spelen. Zowel de rol van hakkelende zenuwachtige docent als die van rellende puber leerling. Maar deze scène kost ook condooms. Elke voorstelling minimaal 1.

Daar stond ik dus in de kruidvat met een voordeelpak condooms. 100 stuks. Ik wist wel waarvoor ze waren. Maar mijn gedachten gingen naar de kassamedewerker, wat moest zij er wel niet van denken?

Gek eigenlijk dat we ons generen voor het kopen van condooms. Waarom? Omdat iedereen dan weet dat je “het” doet? Of zat het gênante in dat het er 100 waren? De gedachte: “dat moet wel om prostitutie gaan ging toch even door mijn hoofd.” Ik wilde het wel uitleggen maar het was druk en waarom zou ik het uitleggen? Ik hoop dat de kassamedewerker niets dacht. Of dacht: veel plezier! Want dat gaan we zeker beleven aan deze condooms. We spelen er één van de leukste scènes voor zowel acteurs en de leerlingen. Plezier gegarandeerd.

“Er zijn nieuwe brillen en condooms!! Yeah!!” App ik naar Lisa. “Top”, appt ze terug. “Oh, ja en snoep”, app ik nog. “Hilarisch om dit appje te zien zonder context”, appte mijn collega Lisa terug. Ik moet hardop lachen. Wat zouden mensen wel niet denken.